Gedicht uit Tijd winnen, van Theun de Winter

Geen afscheid


Terugkomen op een
eerder genomen besluit –
beter kan een mens naar
mijn mening niet doen.
Of het zou het omzeilen
van beslissingen moeten
zijn, uitstellen is steeds
mijn grote kracht geweest.
Laat alles in het leven maar
op je afkomen en verzin
zo nodig een uitvlucht.

Iets ogenschijnlijk definitiefs
mag op mijn hardnekkige
ontkenning rekenen,
liever de kop in het zand
dan de vaak nare realiteit
koelbloedig onder ogen zien.
Afscheid nemen kan ik
niet, je moet hard zijn
voor jezelf en soms voor een
ander, terwijl mijn ruggegraat
sterk is als een natte krant.
Wat moet ik met ‘vaarwel’,
‘voorbij, ‘voorgoed’?
Tegen beter weten in
klamp ik mij altijd vast
aan elk sprankje ijdele hoop.

Deze – mijn – zienswijze
vond bevestiging in de
terugkeer van Van der Sar
in het Nederlands elftal.
Hij toonde mijn gelijk aan:
‘onmogelijk’ zou als woord
niet horen te bestaan.
Zijn rentree duurde maar twee
wedstrijden, toch heeft hij mij
ongewoon gelukkig gemaakt.