Gedicht uit Exotisch verblijf, van Cilja Zuyderwyk

Ik ben je een beetje vergeten


Ik schreef al zo vaak over jou,
over het schip en je hoed, het roer
in je knuisten, de kleine gevaren van het IJ,

water over de reling, de coasters voorbij,
jij, die nooit angst vertoonde.

Mam is overleden, al gesignaleerd?
Ze droeg haar rode jurk met onderaan
die golvende stroken, leek op een walsje,

juist ja, die Engelse. Ik zie je nog dansen
in het dorpshuis met iets teveel jonge klare,
je draaide en draaide,

kuste haar daar waar de liefde gloeide,
zoals immer; onderhuids.

Lippen, ja, haar lippen, zo stil gevallen
bij het afscheid. Kijk naar haar uit,

ze zoekt je: wakkere matroos,
zwart haar, blauwe ogen.