Maandag 12 januari is de dichter Bergman op 87-jarige leeftijd in zijn woonplaats Den Haag overleden. Bergman is het pseudoniem van Aart Kok, hij werd op 11 september 1921 in Bergambacht geboren. Als een van de eerste dichters in de Windroosreeks publiceerde hij in 1950 onder redactie van Ad den Besten zijn debuut 'Modus Vivendi'. Daarna verschenen van zijn hand nog een elftal dichtbundels, waaronder: De inhoud van het oppervlak (1975), Leyenburg (1985) en in 2008 Sprekend mijzelf, een serie al lang bestaande gedichten. Deze gedichten werden in 2004 aangetroffen in de nalatenschap van C. Buddingh'. Naar hem had Bergman die gedichten, waarschijnlijk met het oog op publicatie in een tijdschrift, in 1975 gestuurd. Na de vondst namen Wim Huijser, de biograaf van Buddingh', en Henk Verweerd van uitgeverij Liverse contact op met Bergman. Waarna enkele jaren later alsnog de publicatie volgde.
In de befaamde Privé Domeinreeks van De Arbeiderspers publiceerde Bergman zijn 'herinneringen' onder de titel De tijd te lijf (1994).
Gedichten van Bergman zijn in veel bloemlezingen terug te vinden. In de laatste dikke Komrij zijn vier gedichten van hem opgenomen.
Maandag 19 januari om 11.00 uur wordt Bergman op de begraafplaats Oud Eik en Duinen begraven (Laan van Eik en Duinen 40, Den Haag).
Zelfportret
ik ben een evenwichtig man -
reïncarnatie van een lama;
ik houd van orde en ik kan
niet dromen zonder mijn pyjama.
de rechthoek van mijn bed gaat onder
en 'k stijg op wieken naar de maan;
ik meet haar omvang en bewonder
de hemellasso's van haar baan.
en val ik suiz'lend naar beneden,
daar wordt mijn bloed niet troebel van;
ik grijp nooit hoger dan het heden,
ik ben een evenwichtig man.
(Bergman zijn lievelingsgedicht uit Modus Vivendi)
In de befaamde Privé Domeinreeks van De Arbeiderspers publiceerde Bergman zijn 'herinneringen' onder de titel De tijd te lijf (1994).
Gedichten van Bergman zijn in veel bloemlezingen terug te vinden. In de laatste dikke Komrij zijn vier gedichten van hem opgenomen.
Maandag 19 januari om 11.00 uur wordt Bergman op de begraafplaats Oud Eik en Duinen begraven (Laan van Eik en Duinen 40, Den Haag).
Zelfportret
ik ben een evenwichtig man -
reïncarnatie van een lama;
ik houd van orde en ik kan
niet dromen zonder mijn pyjama.
de rechthoek van mijn bed gaat onder
en 'k stijg op wieken naar de maan;
ik meet haar omvang en bewonder
de hemellasso's van haar baan.
en val ik suiz'lend naar beneden,
daar wordt mijn bloed niet troebel van;
ik grijp nooit hoger dan het heden,
ik ben een evenwichtig man.
(Bergman zijn lievelingsgedicht uit Modus Vivendi)